Deze bijdrage werd ingezonden in de rubriek ‘ik en mijn loopbaan’ door Saskia. De rubriek had als doel om lezers blij, geïnspireerd of een beetje wijzer te maken. De rubriek is inmiddels gestopt.
Wat je los laat komt op je af, vertelde een bevriende arbeidspsycholoog mij eens. De meeste mensen besteden veel tijd aan het zoeken van vacatures op internet en aan het maken van de perfecte sollicitatiebrief. Alhoewel instanties hameren op het nut van persoonlijk contact met de werkgevers zoals ‘elevator pitches’ en ‘thematisch solliciteren’, heb ik daar nooit voor 100% achter gestaan.
Ik zal dan ook niet snel een onbekend bedrijf binnen lopen om daar tegen de eerste persoon die ik zie in 3 minuten te vertellen waarom ze mij zouden moeten aannemen. Het voelt te krampachtig en in de praktijk blijkt vaak dat de eerste persoon die je tegenkomt meestal de schoonmaker is (die trouwens doorgaans heel beleefd zijn en goed kunnen luisteren). Daarbij ben ik er gewoon het type niet voor.
Ik ben wel het type voor koken, lekkere hapjes maken en mensen zien genieten van mijn culinaire creaties. Je kunt mij dan ook geen groter plezier doen dan een feestje organiseren waarbij iedereen wat te eten moet meenemen.
Zo stond ik laatst bij een vriend in zijn keuken de laatste hand te leggen aan mijn zelfgemaakte courgettetapenade met feta. Ik was er zo druk mee dat ik niet in de gaten had dat er een vrouw over mijn schouder stond mee te kijken. Ik kende haar niet maar, zoals dat gebeurt op feestjes, we raakten aan de praat. Over tapenade uiteraard en of de smaak ervan lekkerder werd als je geen keukenmachine gebruikte maar een vijzel. Wat later gingen we over op werk en we bleken hetzelfde beroep te hebben. Na wat smakelijke edoch gênante roddels te hebben uitgewisseld over wederzijdse werkgerelateerde kennissen gingen we allebei weer ons weegs.
Twee dagen later kreeg ik een telefoontje. Het was de vrouw van het feestje. Ze had zo’n leuk gesprek met mij gehad dat ze mij wilde vragen om te komen solliciteren bij het bedrijf waar ze voor werkte. Zo gezegd zo gedaan en niet veel later kon ik daar aan de slag. Zonder het te beseffen had ik tijdens dat feestje in die keuken een ‘elevator pitch’ gehouden. Ongedwongen, op mijn eigen manier en zonder vooropgezet plan. Wat je los laat, komt op je af. En zo is het altijd in het leven, zelfs met het zoeken naar werk.